Op woensdagmiddag 19 juli is Bennie Janssen van Rabobank Zuidwest-Drenthe met een mooie cheque naar Alteveer gereisd.
Het Vrijheidsvenster is daar op vrijdag 7 april onder grote belangstelling onthuld.
Op 4 mei is bij dit mooie monument de eerste dodenherdenking gehouden.

Vooraf had Rabobank Zuidwest-Drenthe toegezegd een bijdrage aan dit monument te willen leveren.
Jaarlijks worden er vanuit het Stimuleringsfonds van de Rabobank gelden beschikbaar gesteld voor maatschappelijke en sociale projecten.

De voorzitter van de Monumentcommissie Ad Hazen: “We zijn erg blij met deze bijdrage.
Toen we bezig waren met ontwerpen en rekenen waren we even bang dat het niet zou lukken om de financiering rond te krijgen.
Gelukkig gaf Rabobank Zuidwest-Drenthe aan ook een bijdrage te willen leveren.”
Gerda Boer van de commissie: “De tweeduizend euro van de Rabobank zorgen ervoor dat we een mooi sluitend project hebben.”

Bennie Janssen sprak zijn bewondering uit voor de uitvoering van het kunstwerk: “Wij als Rabobank vinden het van belang dat dit soort initiatieven worden ondersteund. Dan is niet alleen het product belangrijk, maar ook de weg ernaar toe.”
“En in dit geval is het van belang dat ontwerp en uitvoering juist door het dorp worden gedaan.”

Bron: Hoogeveensche Courant

Nog anderhalve week, daarna is het definitief over en uit voor de buurtbus Alteveer / Kerkenveld e.o.

Na 38 jaar rijden de vrijwilligers op 28 juli de allerlaatste rit. De buurtbus wordt opgeheven. Er blijkt te weinig belangstelling voor te zijn.

Het bleek de laatste jaren al trekken aan een dood paard. Meerdere keren werd de noodklok geluid. Zonder resultaat. Het aantal reizigers bleef afnemen. ‘Zeker vijf of zes jaar zijn we bezig geweest met het motiveren van mensen om als passagier gebruik te gaan maken van de buurtbus’, vertelt bestuurslid Heleen Oldengarm. Officieel houdt de vervoersdienst 1 augustus op te bestaan. Voor die datum worden de sleutels van de bus al overhandigd aan Connexxion, die eigenaar is van het voertuig.

Gemiddeld trok de buurtbus zo’n 132 passagiers per maand, maar er waren nog veel slechtere maanden bij. ‘Vorige maand hadden we maar 85 passagiers’, weet Oldengarm. De afgelopen twee jaar kwam het totaalaantal reizigers op 1650 uit. Veel te weinig om de buurtbus in de benen te houden, zo oordeelde het bestuur. ‘Mensen zijn veel mobieler geworden de laatste jaren. Ze hebben een elektrische fiets, scooter of auto. Ook scholieren maken nog nauwelijks gebruik van de bus. Het waren hooguit wat mensen die wilden winkelen in Hoogeveen en de buurtbus goedkoper vonden dan het benzine- en parkeergeld voor hun auto.’

‘Onze eigen schuld’

Tijdens de algemene ledenvergadering in april heeft het bestuur al het definitieve besluit genomen. De afgelopen maanden zijn de passagiers ingelicht. Ook zijn flyers opgehangen in de dorpshuizen langs de route. Volgens Oldengarm reageerden de meeste passagiers gelaten. ‘Ze zeiden: ‘jammer, maar het is onze eigen schuld’. Een asielzoekster uit Kerkenveld was wel boos en verdrietig. Zij volgt drie keer per week onderwijs in Hoogeveen en maakte dankbaar gebruik van onze bus.’

Het bestuur heeft de afgelopen tijd diverse gesprekken gevoerd met wethouders Jan ten Kate en Mirjam Pauwels. Ook daarin kwam geen oplossing naar voren. De gemeente De Wolden heeft volgens Oldengarm laten weten dat inwoners die door het opheffen van de buurtbus tegen problemen aanlopen, zich bij de gemeente kunnen melden.
Er zijn op dit moment nog negentien vrijwilligers betrokken bij de buurtbus.

Zij zorgen ervoor dat van maandag tot en met vrijdag van 7.30 tot 18.30 uur de bus zijn vaste ronde, waarbij Kerkenveld, Alteveer, Drogteropslagen en Hoogeveen worden aangedaan, rijdt.

Het raakt Heleen Oldengarm nog steeds dat de buurtbus wordt opgeheven. ‘Als hij eenmaal weg is, komt hij nooit meer terug’, beseft ze. Ze vervolgt: ‘Een tijdperk wordt afgesloten. Maar ik ben ook realistisch. Als er geen behoefte meer is, houdt het op. Je wilt ook niet een hele ochtend of middag rondrijden en dan slechts één passagier vervoeren. Je moet realistisch zijn.

Inmiddels hebben we ons er allemaal bij neergelegd.’ Ze spreekt nog wel haar dank uit in de richting van de passagiers, wiens vertrouwen ze altijd hebben gehad.

Bron tekst: Hoogeveensche Courant

Foto: Henk Sieders

Klik hier voor meer foto's

Na meer dan veertig jaar in het onderwijs werkzaam geweest te zijn, heeft Wim Kamphuis afscheid genomen van zijn school: christelijke basisschool De Wegwijzer in Alteveer.

Hij doet dat met gemengde gevoelens: de bijzondere positie van de school – nog altijd bestuurlijk zelfstandig – heeft hem altijd veel energie gegeven. Aan de andere kant weet Kamphuis dat het tijd is voor nieuw bloed.

Er zijn mensen die het ‘de school van Wim Kamphuis’ noemen. ‘Dat ervaar ik zeker niet zo, het is het team dat het doet. En sommige leden van het bestuur verdienen wat mij betreft een lintje. Hoe vaak die niet aan de voorkant meedenken, even met mij sparren. Bij grote besturen is toch meer afstand.’

Meermaals kregen het bestuur van De Wegwijzer of Wim Kamphuis zelf de vraag wanneer de school nu eindelijk eens onder een grote organisatie kwam te staan, zoals de VCPOZD in De Wolden of PricoH in Hoogeveen. ‘In de jaren negentig al, toen ik net directeur was. Het is goed voor de school, zeiden ze aan de andere kant van de tafel. Dat vonden wij niet. We zijn niet meegegaan met de VCPOZD en dat werd ons niet in dank afgenomen’, herinnert Kamphuis zich. ‘Maar ook in de wandelgangen werd de vraag vaak gesteld: ‘Wim, wanneer kom je bij ons?’ We zijn een gewilde partner’, lacht hij.

Raadslid

De inwoner van Alteveer, ooit ook twaalf jaar raadslid voor het CDA in De Wolden en nu 65 jaar en negen maanden, dus pensioengerechtigd, kreeg zin in het onderwijs in de zesde klas van de lagere school. ‘Er waren twee kwekelingen van de pedagogische academie en die deden altijd veel leukere dingen met ons dan de eigen leerkracht. Ik zie die twee jongens nog precies voor me. Het leek mij ook leuk om het anders te doen dan de toenmalige meesters.’ Toch, zo moet Kamphuis erkennen, verviel hij ook in bepaalde patronen. ‘Je meent altijd dat je de wereld kunt verbeteren.’

Hij stond voor de klas, maar combineerde het lesgeven later ook met het directeurschap. ‘Als onderwijzer had ik soms wel twee gezichten. Ik kan heel uitbundig en vrolijk zijn, maar daarnaast ook de strenge schoolmeester die regels hanteert. Als je wat gelijkmatiger bent, is dat voor de leerlingen wel makkelijker.’ Kamphuis vindt het belangrijk om mensen in hun kracht te zetten, dus ook dat leerkrachten op hun eigen manier kunnen werken. ‘Als hij zijn doelen maar haalt.’

Het gesprek komt op het begrip ‘goede school’, Kamphuis vindt dit een lastig te duiden begrip. ‘Je kunt als school wel heel goede scores met de Cito-toets halen, maar ouders vinden een school goed als we een sponsorloop houden, als er meegedaan wordt aan brede-schoolactiviteiten en als we gezellige dingen doen. Een goede school is een optelsom van alle leerkrachten. Ik ben de directeur bij de gratie van de medewerkers. Je moet natuurlijk een hart hebben voor de kinderen, elke leerkracht moet elke dag aandacht voor elk kind hebben. Hij moet elk kind even in de ogen gekeken hebben of een aai over de bol hebben gegeven. Elk kind moet aan het eind van de dag het gevoel hebben dat de meester of juf blij is dat het er is. Het kind moet zich welkom voelen.’

Christelijk

De Wegwijzer is een school met christelijke achtergrond. ‘De kracht van de school is dat elk mens en kind benaderd wordt met Bijbelse waarden en normen als extra motor. Ze leren er ook voor elkaar te zijn. Veel verhalen in de Bijbel gaan erover hoe je positief met elkaar in het leven kunt staan.’ De afzwaaiende directeur noemt als voorbeeld pestgedrag. ‘Dat is heel erg, maar wat ook heel erg is, is die groep meelopers die niet op durft te komen voor de gepeste.’

Als eenpitter zonder grote organisatie achter zich heeft Kamphuis het best wel eens lastig gehad. ‘Drenthe was kampioen schaalvergroting in het onderwijs, iedereen zei dat groot beter was. Ons is verweten dat zelfstandig blijven financieel onhaalbaar zou zijn, maar wij staan er financieel zeer rooskleurig voor. Aan de andere kant: ik stond laatst ook op het dak de zonnepanelen schoon te poetsen. Ik kreeg al commentaar: nu ben je echt een bovenmeester, maar dat is de betrokkenheid bij een kleine school.’

Het voordeel van een eenpitter is dat hij snel kan schakelen. ‘Zo hebben we in het verleden heel wat subsidies binnengehaald bij bijvoorbeeld ministeries. Binnen een grote vereniging hebben de directeuren regelmatig overleg. Daarmee versterk je elkaar, dat heb ik wel weer gemist.’

Met de aanstelling van een nieuwe directeur - Gaby Boonstra uit Oosterhesselen - geeft het bestuur aan nog steeds geen fusie met anderen aan te willen gaan. ‘Ik laat zeker geen zinkend schip achter. Wij hebben wel het geluk dat we in De Wolden zitten, daar is de opheffingsnorm 37 leerlingen, in een gemeente als Hoogeveen is dat tussen de 80 en 90. Wij hebben ook krimp gehad, hadden ooit 170 leerlingen. Nu zijn dat er 120 en dat zakt nog eventjes’, schetst Kamphuis. Daarmee is de school groter dan de collega’s van obs De Bosrand in buurdorp Kerkenveld. ‘Daar hadden we best meer willen samenwerken, maar ze hebben er daar voor gekozen meer met Drogteropslagen en Linde samen te werken. Wat op zich prima is natuurlijk.’